کتاب حاضر می‌تواند علاوه بر ایجاد شناخت جهان پلتفرمی معاصر، تجربه‌ای انتقادی نیز برای وضعیتِ امروزین جامعۀ ما در حیطۀ پلتفرم‌های اجتماعی به ارمغان آورد. خصوصاً درجایی که نویسنده بر «پلتفرم‌های عمومی» و «مشارکتی» تأکید می‌کند و آن را راهِ برونْ‌رفت از وضعیت فعلی می‌داند. به نظر می‌رسد که بازخوانی تجربه پلتفرم‌های جدید، رسانه‌های اجتماعی و اقتصاد دیجیتال و مخاطراتش برای ما ایرانیان نیز حاوی درس‌هایی باشد. درس‌هایی که عرصهٔ سیاست‌گذاری فرهنگ، اقتصاد و فناوری ما به‌وضوح با آن روبرو است و می‌تواند شناختی جامع به ما در برابر پلتفرم‌های «نظام جهانیِ شبکه» به دست دهد. همچنین آنانی که این روزها در مورد «شبکۀ ملی اطلاعات» سخن می‌گویند نیز نیازمند شنیدن بحث‌های کتاب حاضر هستند. زیرا ما اکنون در موقعیت سلطۀ نظام جهانیِ شبکه قرار داریم و به‌واسطه این تسلط، بحران‌هایی پیش روی ما قرار دارد. آن‌چنان‌که از یک‌سو، به‌واسطۀ قدرت کلان‌داده‌ها و زیرساخت شبکه، با وضعیتی پسااستعماری روبرو هستیم و از سوی دیگر، از پیامدهای منفی ادغام در اقتصاد جهانی دیجیتال و پلتفرم‌ها در امان نیستیم یا اساساً از آن اطلاع نداریم.

این کتاب تمام تلاش خود را می‌کند تا استفاده از آن و مراجعه فوری به محتوای آن آسان باشد. بنابراین با یک نمای کلی تصویری از الگوی پویش راهبرد مبتنی بر داستان شروع شده و سپس به شش بخش اصلی تقسیم می‌شود. فصل اول به ریشه‌های عمیق روایت در تجربه بشری می‌پردازد و دلیل این امر را می‌گوید که چرا باید روایت در تلاش‌ها برای تغییر اجتماعی در جهت دستیابی به پیشرفت نظام‌مند مورد توجه قرار گیرد. فصل دوم جنبه‌های مختلف قدرت روایت را بررسی می‌کند و چارچوب نظری تحلیل قدرت روایی از جمله عناصر داستان را به عنوان چارچوبی معرفی می‌کند که می‌تواند موجب ساختارشکنی یا خلق داستان‌های جدید شود. فصل سوم چارچوبی برای نبرد داستان برای خلق و یا به چالش کشیدن روایت‌های تغییر اجتماعی ارائه می‌دهد. در فصل چهارم الگوهای مداخله به عنوان ابزاری برای تغییر روایت‌ها بیان می‌شود. در فصل پنجم به چند مطالعه موردی کوتاه که از راهبرد مبتنی بر داستان در پویش‌های مردمی بهره گرفته‌اند اشاره می‌گردد. سرانجام، فصل ششم نیز فراخوانی برای نوآوری است و مارا به کاوش‌های عمیق‌تر و همچنین امکاناتی ـ که راهبرد مبتنی بر داستان در مواجهه با لحظات سیاسی امروز ما فراهم می‌سازد ـ دعوت می‌کند.

نویسنده در این مطالعه به دنبال آن است که در قالب پژوهشی کمّی، دلایل و انگیزه‌های استفاده از رسانه‌های مجازی را بررسی کند و الگوها، ابعاد، میزان و انواع مصرف رسانه‌ای در رسانه‌های اجتماعی را بسنجد؛ اینکه در قیاس با رسانه‌های جمعی، ذائقه مصرفی کاربران (مخاطبان) رسانه‌های اجتماعی چه تغییری کرده است و این مصرف چگونه براساس طبقات مختلف اجتماعی و نسلی تحلیل می‌شود. هم‌چنین، به دنبال راهی برای شناخت و تبیین رابطه و نسبت بین محتوای رسانه‌های جمعی و محتوای مصرفی در رسانه‌های اجتماعی و تغییرات و تحولات آن از نظر‌گاه مصرف مخاطبان است.

کتاب شرق‌شناسی هالیوود از چه منظری سعی کرده است مطالعات پسااستعماری را گسترش دهد؟ در این ویدئو که به همت گروه مستند شبکه خبر سیما تهیه شده است در ۵ دقیقه به این پرسش پاسخ داده می‌شود و این کتاب معرفی می‌گردد.

آیا رسانه‌ها می‌توانند مبدا تحولات اجتماعی قرار بگیرند یا گفتمان‌ها نقش اساسی‌تری دارند؟
نوار چگونه در شبکه ارتباطی انقلابیون نقش ایفا می‌کند و چگونه رسانهٔ خطابه و منبر قرار می‌گیرد؟
رسانه‌ها؛ تقویت‌کننده یا تضعیف‌کننده گفتمان‌ها هستند؟
همگرایی ارتباطی چیست و چه تفاوتی با همگرایی رسانه‌ای دارد و چگونه رسانه‌های اجتماعی با آن قدرت یافته‌اند؟
چگونه رسانه‌های اجتماعی، رسانه‌های کنترل بیشتر است؟ و چگونه دیگر حاکمیت‌های ملی از این کنترل بی‌بهره هستند؟
رسانه‌های اجتماعی، کنترل را در اختیار چه کسانی قرار داده‌اند؟
چگونه تلگرام عرصه ارتباطی ایرانیان را با تهدید مواجه کرد و ما را به عصر رسانه‌های توده‌ای بُرد؟

▪️ روشفکران فعلی جهان، منتقدان برجسته نظام جهانی هستند ولی در ایران دقیقاً برعکس است. روی کلمه طبقه دقت کنید، «طبقه» ‌ای که با عنوان روشنفکری در ایران شکل گرفته عملاً حامی نظام جهانی به رهبری آمریکاست. وضعیت فعلی روشنفکران و اینکه در برابر حوادث نه براساس دلایل منطقی بلکه بر اساس علایق سیاسی زودگذر خود تصمیم‌گیری می‌کنند به همین دلیل است که جریان روشنفکری در ایران از عالم نیز جدا افتاده است. ما انتظار نداریم جریان روشنفکری رابطه دوستانه‌ای با حکومت‌ها داشته باشد، اما باید از یک آزادگی برخوردار باشد که این آزادگی حداقلی نیز در این‌ها دیده‌ نمی‌شود.

▪️ مواجهه روشنفکران با مسائل اخیر متأثر از شبکه‌های اجتماعی است که سازه گفتمانی روشنفکران تحت تأثیر این شبکه سبب افول آن‌ها شده که اتفاقات این روزها مصداق کامل آن است. قاعدتاً گفتار روشنفکری نمی‌تواند یک گفتار عرفی شده مثل سلبریتی‌ها قرار گیرد ولی عملاً حرف هایشان جز از دهان سلبریتی‌ها شنیده نمی‌شود. سعید حجاریان چند سال قبل گفته بود ما باید حرف‌هایمان را از دهان سلبریتی‌ها بزنیم. این یک عقب‌گرد برای یک جریان سیاسی و روشنفکری است. ضمن اینکه نباید فراموش کرد سلبریتی‌گری یکسری عواید اقتصادی دارد؛ شاید مهم‌ترین آن‌ها این است که باید روابط متقابلی با نظام سرمایه داری وجود داشته باشد، چرا که این دو بدون همدیگر نمی‌توانند حیاتی داشته باشند. اینجا اساساً با اهداف یک کنشگر که به عنوان روشنفکر خودش را مطرح می‌کند در تضاد قرار می‌گیرد. روشنفکر در حقیقت باید سویه انتقادی داشته باشد ولی در این چرخه عملاً حرف‌هایش رنگ و بویی از همین نظام می‌گیرد و در آن ساختار ادغام می‌شود.

شبکه ملی اطلاعات باید نهاد گفتگوی ملی ما باشد؛ آن‌چنان‌که هر صدایی که به حاکمیت ملی التفات داشته و آن را تقویت می‌کند را باید پوشش دهد. ضمن اینکه این شبکه، باید محملی را برای گفتگوی ما با گروه‌های به حاشیه رانده‌شده جهانی فراهم سازد. درواقع، باید نگاهی جهانی داشته باشد؛ زیرا برآمده از حکومتی انقلابی است که مرزی برای خود تعیین نمی‌کند؛ اما در برابر مرزهایی قرار می‌گیرد که شبکه مبتنی بر نظام جهانی آن‌ها را تعیین کرده است.

کتاب «سرمایه‌داری پلتفرمی» نوشته نیک سرنیک در سال ۲۰۱۷ منتشر شده و یکی از پربسامدترین کتاب‌های سال‌های اخیر در حوزه پلتفرم‌های اجتماعی و اقتصاد دیجیتال است.
استدلال این کتاب این است که سرمایه‌داری بعد از یک دوره کاهش طولانی در سودآوری تولید، رو به سوی «اطلاعات» آورده است و اطلاعات را روشی برای حفظ رشد اقتصادی و نیروی حیاتی در رویارویی با بخش تنبل تولید می‌داند. در قرن بیست و یکم و بر اساس تغییرات فناوری‌های دیجیتال، اطلاعات به نحوی فزاینده تبدیل به نقطه مرکزی بنگاه‌های اقتصادی و ارتباط آن‌ها با کارگران، مشتریان و دیگر سرمایه‌داران شده است. پلتفرم در اینجا به‌عنوان الگوی جدید تجاری پدیدار می‌شود که قادر به استخراج و کنترل مقادیر عظیمی از اطلاعات است و ما با این تغییر، شاهد ظهور شرکت‌های بزرگ انحصاری هستیم. امروز سرمایه‌داری اقتصادهای با درآمد بالا و متوسط، به‌گونه‌ای فزاینده در انحصار این شرکت‌هاست و این کتاب اشاره می‌کند که این روند ادامه خواهد داشت. هدف این کتاب این است که این پلتفرم‌ها را در زمینه‌ای بزرگ‌تر از تاریخ اقتصاد در نظر گیرد و آن‌ها را به‌عنوان ابزاری برای تولید سود فهم کند و طرحی کلی از برخی از تمایلاتی ارائه دهد که نتیجه کار آن‌هاست.

با گسترش و تقویت فعالیت اجتماعی دوسویه در شبکه‌های اجتماعی توانایی بالقوه ظهور آمدنیوزها در آینده کاهش پیدا می‌کند. از سوی دیگر تجربه درک آمدنیوز و افزایش بلوغ سیاسی نسل‌هایی که این سال‌ها فضای رسانه‌های اجتماعی جدید را درک کرده‌اند مانع از آن می‌شود که رسانه‌های مبتنی بر اخبار جعلی در آینده توانایی نقش‌آفرینی بالایی پیدا کنند. با این حال عمده تمرکزها به سمت رسانه‌های پرقدرتی می‌رود که توانایی گفتمان‌سازی دارند و از طریق گفتمان خود را به تقابل می‌آورند.